You are here: Vullingen  

VULLINGEN
 

Amalgaam Vullingen

Amalgaam wordt al meer dan 100 jaar door tandartsen toegepast, en is het best onderzochte materiaal van alle materialen die gebruikt worden. Het is sterk, slijtvast, makkelijk te gebruiken en goedkoop in vergelijking met andere materialen.Het is in veel gevallen de beste oplossing.

Amalgaam voor vullingen is een stabiele legering van kwik, zilver, tin, koper en soms nog andere metallische elementen.Hoe veilig amalgaam ook is, er wordt van verschillende kanten tegen geageerd gezien het kwikgehalte.Vele gezondheidsorganisaties in de VS en Europa hebben zijn ervan overtuigd dat het gebruik van amalgaam geen gevaar voor de gezondheid betekent.

Omdat amalgaam vullingen grote krachten kunnen weerstaan zijn zij vooral geschikt voor vullingen in de grote kiezen waar de kauwkrachten het grootst zijn. Zij worden ook toegepast in gebieden waar het moeilijk of onmogelijk is om de preparatie droog te houden, zoals bij diepe vullingen onder de tandvleesrand.Amalgaamvullingen zijn biocompatibel, d.w.z. dat zij door de patiënt worden getolereerd met slechts zeldzaam voorkomende allergische reacties.

De nadelen van amalgaamvullingen kunnen tijdelijke gevoeligheid zijn voor koud of warm, en de zilverkleurige onnatuurlijke aanblik, een bezwaar wanneer zij in de voortanden moeten worden gemaakt. Dan is er nog het nadeel dat er voor het maken van de preparatie meer materiaal van de oorspronkelijke tand of kies moet worden weggehaald dan bij andere vullingsmaterialen.




 
 

Composiet vullingen.

Composietvullingen zijn een mix van glas- of kwartspoeder in een kunsthars medium met eenzelfde kleur als de tand. Composietvullingen zijn redelijk slijtvast en breken niet makkelijk wanneer zij toegepast worden in kliene en middelgrote restauraties waar de kauwkrachten niet te groot zijn. Er gaat minder tandweefsel verloren bij het prepareren, waardoor composietvullingen kleiner zijn dan amalgaamvullingen. Composieten kunnen ook met een adhesief in de caviteit worden vastgezet (bonding). Gewoonlijk duurt het langer om een composietvulling te plaatsen dan een amalgaamvulling. De caviteit moet tijdens het vullen schoonen en droog gehouden worden. Composieten zullen met de tijd verkleuren. Ook is het gevaar grpoot dat er z.g. secundaire cariës onder deze vullingen vormt door microlekkage van de vulling.




 
 

Indirekte restauratieve materialen.

Soms is de beste behandeling een inlay, onlay of een kroon die in het laboratorium wordt vervaardigd via een afdruk die de tandarts heeft gemaakt.Een kroon vervangt het het gehele kauwoppervlak van de kies en de zijkanten. Een onlay functioneert als inlay, een inlay is kleiner en past binnen de contouren van de kies, een onlay bedekt het gehele kauwoppervlak van de kies. Er zijn meerdere visites nodig waardoor de kosten hoger worden, ook door de kosten van het laboratorium. De materialen die voor deze soort restauraties worden gebruikt kunnen keramisch (porcelijn), metaal (goud legeringen) of porcelijn op metaal gebakken, zijn.




 

lumineers

Volledig porcelijnen restauraties


Van deze materialen worden vullingen en kronen gemaakt. Ook "schildjes" (veneers) zijn van dit materiaal. Het materiaal komt het meest overeen met dat van de tand, de kleur en de doorzichtbaarheid.
Er zijn minimaal twee visites nodig voor een restauratie. Deze vullingen en kronen kunnen breken wanneer ze zwaar belast worden. Ze zijn uiterst bestand tegen slijtage, hoewel de teegnovergelegen tanden of kiezen kunnen slijten wanneer het porcelijn ruw wordt.

Een aantrekkelijk systeem, uit de VS overgewaaid is dat van Denmat, "Lumineers".
Lumineers is in 2004 door Den-Mat corporation ontwikkeld en geïntroduceerd. Zij produceren aan de hand van een afdruk een Lumineer van 0,3 mm dun porselein. Deze wordt met speciaal cement op de tand geplakt, waardoor zelfs sterk verkleurde bijvoorbeeld gele tanden en tetracycline verkleuringen volledig worden gemaskeerd tot stralend witte tanden. De Amerikaanse consument heeft zeer enthousiast gereageerd op deze ontwikkeling.

Slijpen en injecties zijn overbodig, de tandarts neemt enkel een afdruk van uw gebit en het plaatsen van Lumineers duurt slechts een uur. Kleurstoffen hebben geen invloed op Lumineers, dus gele vlekken verdwijnen permanent onder prachtig witte tanden.

http://www.ksdental.nl/?Producten:Denmat_Sapphire:Lumineers

lumineers in de media [159 KB]




 
 

Fluorosis en een verkleurde restauratie. Tanden bleken is geen optie, er werd gekozen voor keramische "schildjes"




 

Resultaat Twee schildjes op de voortanden, een grote verbetering met een relatief kleine ingreep.




 

Glasionomeer.

Glasionomeer is het anorganische restauratieve materiaal, dat tussen de metaal en niet-metaal-bevattende restauratieven in ligt. De samenstelling komt het dichtst bij die van tandstructuur en het kan spontaan een verbinding aangaan met de caviteitwand. Maar net als met de andere restauratieve materialen, zijn de glasionomeren ook niet in ieder opzicht ideaal. Er is een reeks aan wijzigingen in de samenstelling geprobeerd om in het bijzonder de mechanische eigenschappen op te voeren. Zo is gepoogd om met toevoeging van metaal (amalgaam, zilver of zelfs goud) de aanvangs-sterkte te vergroten. Hoewel deze zogenoemde cermets bij het restaureren van het melkgebit wat gunstiger resultaten opleverden dan de conventionele glasionomeren zijn de metaal versterkte glasionomeren geen doorslaand succes geworden.

Bij de ontwikkeling van non-metallische, tandkleurige restauratieve materialen gaat het in hoofzaak om kunsthars composieten en glasionomeer cementen. De kunsthars composieten zijn algemeen geaccepteerde, stabiele materialen maar hechten niet zonder meer aan tandweefsel. Glasionomeren behoeven veel zorg bij het plaatsen en afwerken, maar zijn wel direct aan de tand te verkleven. Bovendien hebben zij het belangrijk preventief vermogen om gedurende langere tijd fluoride af te geven. Er zijn gecompliceerde hybride systemen bedacht om de hydrofobe composieten direct aan het hydrofiele dentine te laten hechten, terwijl de glasionomeren zijn verbeterd door toevoeging van kunsthars om de verwerkbaarheid en de mechanische eigenschappen op te voeren wat leidde dit laatste tot vermindering van het directe hechtvermogen en de fluorideafgifte..
Ionomeren worden hard als gevolg van een zuur-base reactie en de kunsthars-composieten door een polymerisatie reactie.

Glasionomeren zijn materialen, die direkt kunnen hechten aan de tandstructuur onder vochtige omstandigheden. Direkt na het plaatsen zijn deze vullingen nog niet sterk, en vertonen een rubberachtig gedrag, waardoor de hechting aan de wand van de caviteit verbetert, en haarscheurtjes die tijdens de verhardingskrimp zijn ontstaan worden hersteld. Het chemisch proces verleent de vulling een toenemende sterkte en estethiek, het ionomeer gaat op den duur over in een soort glazuur structuur. Een ander voordeel van glasionomeerrestauraties is dat de streptococcus mutans zich niet makkelijk aan dit materiaal hecht. Dit in tegenstelling tot composiet, waarop dikwijls een enorme toename van deze plaque-bacterie is waar te nemen.
Wanneer de glasionomeervulling nog niet is overgegaan in het harde pseudo-glazuur bestaat er gevaar voor Tanderosie door zure dranken e.d.




 
 

Volledig porcelijnen restauraties.



Deze restauraties zijn vooral aantrekkelijk doordat de kleur en opalescentie het meest met het natuurlijke glazuur overeenkomt. Zij kunnen worden gemaakt als inlay's, onlay's, kronen bruggen en zg. "schildjes" (veneers). Er zijn minimaal twee zittingen voor nodig. Zij kunnen breken wanneer er teveel kracht op komt. De sterkte hangt af van de dikte van de restauratie en van de mogelijkheid om ze goed te kunnen vastzetten aan het onderliggende materiaal van de tand. (bonding). Zij zijn in hoge mate slijtvast, maar kunnen wel de tegenovergelegen tanden of kiezen afslijten als het oppervlak te ruw wordt.




 
 



Porcelijn en metaal.

Porcelijn kan ook op metaal worden gebakken, zodat een restauratie ontstaat die de sterkte van beide materialen combineert. er moet bij de preparatie iets meer materiaal van de tanden worden gehaald. Nadeel is dat de tand of kies gevoelig kan worden voor warm en koud. Sommige patiënten vertonen allergische reacties voor de gebruikte materialen.




 
Printer-friendly version